O PSYCHOTERAPII PSYCHOANALITYCZNEJ

Psychoanaliza była pierwszą formą terapii rozmową. Jej twórca, Zygmunt Freud, pragnął nie tylko leczyć objawy swoich pacjentów, ale przede wszystkim ich zrozumieć. Chciał poznać ich wewnętrzny świat, myśli i uczucia - zarówno te, których byli świadomi, jak i te, o których istnieniu można było jedynie wnioskować pośrednio: badając przejęzyczenia, czynności pomyłkowe, swobodne skojarzenia, niekonsekwencje w działaniu czy marzenia senne. Praca Freuda z pacjentami doprowadziła do rozwoju podstawowych technik i postaw, które są dziś powszechnie stosowane w większości przypadków terapii werbalnej.

Wspólna praca pacjenta i terapeuty, polegająca na nadawaniu znaczenia, analizowaniu zachowań, fantazji, myśli i uczuć, jest nadal podstawą psychoterapii psychoanalitycznej.

Stworzona przez Zygmunta Freuda teoria psychoanalityczna znalazła swoich zwolenników i kontynuatorów.

Jedną z nich była Melanie Klein. Rozwinęła jego idee, kładąc nacisk na to, że popędy, o których pisał Freud, są od samego początku życia dziecka skierowane do najważniejszej dla niego osoby - do matki. W ten sposób Melanie Klein postawiła na pierwszym miejscu w psychoterapii badanie relacji i wiążących się z nią pozytywnych i negatywnych uczuć.

Specyficzna głęboka relacja nawiązująca się między terapeutą a pacjentem, badanie związku tej relacji z wcześniejszymi doświadczeniami pacjenta - to nadal kluczowe tematy psychoterapii psychoanalitycznej.